Grezia Zaharreko ipuin hauetan, Olinpoko jainkorik garrantzitsuenak ageri dira, Zeus buru dutela, eta, haiekin batera, heroiak, Herakles eta Teseo besteak beste, jainko batengandik eta gizaki batengandik jaioak. Irakurleak jainko ahaltsuak aurkituko ditu, elkarri mokoka, haur bihurrien antzera; aurkituko ditu halaber erraldoi eta munstro arriskutsuak, giza haragiz elikatzen direnak; eta, nola ez, heroiak, munstro horiek indarrez edo burutazio bizkorrez menderatzen dituztenak; pertsonaia boteretsu horien portaera, sarri, basatia eta ankerra da (Zeus bera, jainkoen erregea, gupidagabe portatzen da, ez bakarrik gaizkileekin, baizik eta pertsona errugabe eta ahulekin ere bai), baina, beste batzuetan, badakite samur jokatzen ere amodio- eta adiskidetasun-kontuetan, nahiz eta kontu horiek gehienetan amaiera tragikoa izaten duten. Ikaragarrikeria, trebezia, basakeria, bihotz-beratasuna, alaitasuna, tristura bizitzaren errainua, besterik gabe, baina lupa ahaltsu batez handitua, hots, mitoaren ikuspegitik kontatua.
